Zoals bij veel vormen in de natuur wordt ook bij mensen het bestaan geborgd door het geboren worden van levende wezen. De kinderen.

Het is in onze samenleving de cultuur om ervan uit te gaan dat de ouders zorgen voor hun kinderen.

Allereerst is nodig de dagelijkse zorg: drinken, verschoning, een voldoende warme ruimte, maar ook aandacht en aanraking. De baby huilt en de vader of moeder komt met de hulp.

Men zegt het wel eens dat in deze fase deze drie r’s belangrijk zijn: rust, reinheid en regelmaat.

In de peuter, kleuter en schoolkind fasen blijven voedsel en onderdak belangrijk. Maar ook die behoeften van een menselijke ziel: liefde, affectie, aanraking en aandacht.

Je kunt als kind gebrek hebben aan voedsel en onderdak, maar ook op het gebied van de ziel lijden aan ondervoeding.

Kinderen kunnen steeds beter zelf zorgen voor hun fysieke behoeften en hun behoeften voor de ziel, maar soms is hulp nodig.

Hulp op fysiek gebied zijn we beter in, dan hulp bieden op dat andere terrein. Wij kunnen wel enige hulp bieden door naar je te luisteren en samen te bidden.

Ruimte voor emoties

Emotie komt van het Latijnse ‘emovere’, dat betekent tot iets bewegen, aanzetten. Je bent ergens door geraakt, zodat het je aanzet tot een beweging of expressie. Die ‘beweging’, die in onze innerlijke wereld begint, beweegt zich naar buiten, een uiting is er, een expressie.

Het is belangrijk dat die beweging wordt afgemaakt. Als je zelf dat stopt, misschien onder druk van je omgeving ontstaat er een innerlijk probleem. Als het heftig genoeg is kun je van een trauma spreken.

Bekende emoties, die niet zijn afgemaakt zijn angst, woede en verdriet. Daar ontstaan dan ook diverse trauma’s door. Maar wellicht kan er ook een trauma ontstaan als je je gevoel van blijdschap niet mag uitleven. Trauma’s vormen zich als we onze emoties wilden of moesten inhouden.

Als we de emoties wel lichamelijk konden uiten en er onvoorwaardelijke liefde, geruststelling en acceptatie en vertroosting was, dan raken we niet getraumatiseerd. Dan krijgt de emotie in ons een plek. We weten het wel maar de pijn is er van af.

Dat deze gedachten correct zijn blijkt ook wel uit het feit, dat mensen die heel nare dingen hebben meegemaakt, maar prima zijn opgevangen, dit hebben kunnen verwerken. Terwijl, als die opvang er niet was, relatief kleine problemen al een trauma hebben veroorzaakt.

De gemeente van Jezus Christus is zo’n plaats waar mensen elkaar opvangen en helpen. Laten we bidden dat kerken en evangelische gemeenten transformeren naar zo’n gemeente van Jezus Christus.

Als de emotionele gebeurtenis niet kan of mag leiden tot een beweging, er is een blokkade, dan bevriezen we als het ware en wordt het opgeslagen als een nare emotionele herinnering. Ergens in ons, ons brein, zenuwen, spieren of waar dan ook en waar het dan ook in uitwerkt.

Zo’n opgeslagen traumatische gebeurtenis kan ons triggeren als er een situatie komt, die op de opgeslagen gebeurtenis lijkt. We kunnen dan heftig reageren met een soort noodrem: schreeuwen, schelden, geweld, slaan op de vlucht. We zijn er niet echt mee bij, terwijl we dat doen. Het lijkt buiten ons om te gaan. De psychologie noemt dit dissociëren.

Er zijn ook een minder heftige reacties als we in contact komen met een nare opgeslagen emotionele herinnering. We gaan een mogelijkheid zoeken om onszelf te troosten. Dat zijn meestal minder gezonde of verstandige dingen, een verslaving of jezelf terugtrekken.

Je kunt ook jezelf gaan toespreken, jezelf dwingen om verder te gaan. In de psychologie wordt dit ook wel het ‘wetdeel’ genoemd. Je stelt jezelf een wet waar je aan moet voldoen. Dit wetdeel heeft zeker zijn functie. Zolang het maar niet te serieus wordt genomen.

Als je meer leert even onder leiding van de Heilige Geest, dan heb je minder dat wetdeel in je leven nodig. Uiteindelijk hopen we helemaal vrij te zijn. Voor helemaal vrij zijn is het dan ook nodig om van al je trauma’s te genezen.

Opvoedtips
Het is al lastig om met volwassenen om te gaan, maar kinderen lijkt nog moeilijker. En je hebt ook een taak. Te helpen volwassen mensen te worden. Het is een hele kunst.

Omgaan met kinderen is trouwens één van die dingen, die volwassenen helpen om in hun bestemming te komen. Je moet de brug slaan naar een totaal andere belevingswereld. Daar leer je van.

Het is mooi als je goed je vak uit kan oefenen. Handwerksman bent of adviseur. Maar voor kinderen is liefde, zorg en aandacht nodig om te geven. En dan doet met je iets als volwassene.

Je moet trouwens niet alleen je hoofd gebruiken en je handen, maar ook je hele lichaam. Voor een kind is aanraking, op schoot zitten een knuffel heel belangrijk. Het mooie is: zij vragen er om. In onze cultuur wordt ons die afgeleerd, maar kinderen leren het ons weer aan. Dank je wel lieve schatten.

Verdiep je in de belevingswereld van het kind

Kinderen zijn bezig aan een reis, die de volwassenen al achter de rug hebben. Misschien kun je als volwassen er nog iets van herinneren. Dat kan helpen.

Het begint als baby met je ellendig voelen door honger of eenzaamheid en er komt eten en comfort. Het begint met vaag iets zien. Hé dat vage raakt mij aan. Het begint met die rare dingen die je ziet. Hé daar kan ik iets mee pakken. Met iets leuks dat te ver weg ligt. Hé daar kan ik wel naar toe.

Als een kind ouder wordt zit het steeds in een andere belevingswereld. Je kunt dat ouders dat als een soort huis zien waar je in kunt binnengaan. Een huis maar dan psychisch en geestelijk. Je ziet de behoefte in dat huis aan een mens waartegen ze aan kunnen leunen. Dromen zie je. Angsten zie je. Vragen zie je. Onzekerheid zie je. Schaamte zie je,

Volwassenen kunnen een interieur hebben in hun binnenste wat al jarenlang hetzelfde is. Maar bij kinderen is meestal nog eenvoudig, nieuw en origineel. Het interieur zien bij een kind, hoe doe je dat?

Om ingang te krijgen is vertrouwen winnen nodig. Jij zal ook niet iedereen in je huis binnenlaten. Om vertrouwen te winnen heb je liefde nodig voor die persoon. Je komt dan verder door belangstelling, door vragen te stellen. Iemand die vertrouwen in je heeft vertelt hoe de hal eruit ziet. En als je laat zien dat je de hal kent, kun je vragen stellen over de gang. En als je de gang kent kun je vragen stellen over de huiskamer.

Kinderen hebben van nature veel vertrouwen in mensen. Beschaam het niet! En bedenk ook dat jouw bezoek het leven het kind mooier kan maken. Die enge hond wordt door aandacht minder eng. Die schaamte verdwijnt als het normaal likt te zijn. De vraag verdwijnt als er een antwoord komt.

Communiceer op kindniveau.
Praat op een niveau met een kind dat hij of zij het kan begrijpen.

Zinnen met ‘niet’ zijn lastig voor volwassenen, nog lastiger voor kinderen. ‘Blijf op de stoep’! Is veel beter dan ‘Ga niet op de weg’!
Weg? Wat moet ik op de weg?

Ik hoorde een vader tegen zijn tweejarig kind zeggen: ‘Dit is nu al de vierde keer dat ik je waarschuw ‘. Het kind leek nog niet te kunnen tellen. Vierde? Huh? Ik je waarschuw? Klinkt dreigend maar wat is het?

Ook wel goed om langzamerhand je communicatie steeds iets moeilijker te maken. Om het kind uit te dagen, om hem of haar naar een ‘hoger’ denkniveau te krijgen. Bedenk dat er meer diverse kennis velden zijn: schoolkennis, sociale kennis, emotionele kennis, maatschappelijke kennis en spirituele kennis.

De meeste kinderen zijn zeer gericht op leren. Zo is de natuur gemaakt. Je kunt daarom het best aangrijpen op iets wat het kind op dat moment boeit. Wat willen ze leren van de sport, van samen met vriendjes, van een Lego bouwwerk? Van een spel? Van een serie op de Televisie?

It takes a village to raise a child.
Wij zijn allemaal mensen met dingen, die we kunnen bieden aan de omgeving en wat we niet kunnen bieden. Als je vader of moeder bent kun je veel leveren maar niet alles.

In het algemeen kan een vader de kinderen iets specifieks leren en de moeder natuurlijk ook.

Handig als er opa’s en oma’s zijn. Die kunnen ook weer iets bieden. Zeker hun senioriteit maar ook hun specifieke eigenheid. Het handige is dat vanwege dezelfde familiegeur het heel vertrouwd is.

Broers en zusjes, als die er zijn, dragen ook hun steentje bij. Van de oudere kun je leren hoe het moet. Zorg dragen voor de jongeren voed ook op.

Maar natuurlijk zijn er nog vele anderen. De mensen in het onderwijs. De sportclubs of de clubs van de kerk. Ooms en tantes. Neven en nichten.

Een mooie wijsheid in dit Afrikaanse spreekwoord.

Wat is belangrijk om te leren voor een kind?
Wat belangrijk is, is om dingen te kunnen. Draaien, kruipen, lopen en rennen. Zindelijk zijn. Veters strikken. Schrijven. Typen. Fietsen. Knutselen: zagen, hameren, beitelen.

Wat belangrijk is, is karaktervorming. Leren geduldig te zijn, te kunnen wachten. Leren te luisteren naar een ander.

Wat belangrijk is, is dingen te weten te komen over wat iedereen nodig heeft om te weten specifiek voor het interesse gebied van het kind.

Daarnaast is het sociale belangrijk om te leren: “Hoe zien anderen mij en hoe kan ik daarmee omgaan”. “Wat kan ik met anderen samen doen”. “Hoe kan ik tot me nemen wat anderen uitdragen en hoe kan ik wat uitdragen aan anderen”.

En wat natuurlijk heel belangrijk is dat je als kind van de geestelijke wereld weet. Wat gevolgen heeft voor de geestelijke wereld zodat pech en juist zegen je deel is.

Sommige ouders maken zich druk als hun kinderen niet goed zijn in taal, lezen of en rekenen. Het is natuurlijk handig als je kind dat kan, maar neem de tijd. Het zijn slechts onderdelen om je kind in de bestemming te krijgen.

En natuurlijk, het is mooi als je kind talent heeft op het gebied van handig zijn, creatief zijn, muzikaal zijn, een fijne motoriek hebben, sterk zijn, snel en slim kunnen denken of goed kunnen onthouden.

Om je kind in zijn bestemming te brengen of zoals je wilt ‘geslaagd zal zijn’, dan is zowel karakter, sociaal zijn, geestelijk inzicht hebben en talent hebben ontwikkeld van belang.

Zoals jij met je kinderen omgaat zo gaan ze ook met jou en anderen om.
Als jij als ouder schreeuwt tegen je kinderen, dan gaan de kinderen ook schreeuwen tegen jou.

Als je als ouder vloekt, roddelt, overdrijft, wegneemt, agressief doet, dan zullen je kinderen dat ook doen.

Om maar een paar voorbeelden te noemen.

Doe vooral niet dit.
Slecht is het als je de eigenheid van je kinderen niet ziet en niet waardeert. Slecht is het Als je hen kleineert, negeert of een mindere of meerdere plek geeft in het gezin. Bizar slecht is het als je je kinderen kleineert, bespot of pest. Misdadig in Nederland strafbaar als je geweld tegen hen gebruikt of seksueel misbruikt. Als je dit laatste zelf hebt gedaan meld je dan bij de politie. Weet van iemand, die dit heeft gedaan of doet meld je dan ook bij de politie.

Wil je zelf op het rechte pas komen, zoek dan hulp.