Het valt me op dat ik dikwijls gedwongen wordt te kiezen in het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Waarom? Omdat de mensen in mijn omgeving de één of de andere groep zwaar tekort doen. Ook de media berichten over Israël en de Palestijnen dikwijls onjuist of oneerlijk.

Bij mensen in je omgeving kun je tegen een uitspraak protesteren, het recht proberen te zetten. En bij de media kun je, als het te bar is, iets doen via een ingezonden brief of via Twitter bijvoorbeeld.

Waarom zou je er druk over maken? Omdat de Rechter van hemel en aarde van ons verwacht dat we iets met onrecht doen. Daarom.

Goed om achtergronden te kennen om te voorkomen dat we zelf onheus bejegenen. Niet goed als we de Palestijnse bevolking onterecht in een kwaad daglicht stellen. Onverstandig als we het volk, dat God gekozen heeft, in een kwaad daglicht stellen. Want God zegt: “Ik zal zegenen wie u (het volk Israël) zegenen en vloeken, die u vervloeken”.

Vandaar dit artikel. Het is een poging voor een correct overzicht voor mezelf en iedere lezer .

De geschiedenis van de laatste eeuwen

Voor de huidige situatie lijkt het voldoende om te weten dat 400 jaar lang in de recente geschiedenis het hele gebied en de landen er om heen tot het Ottomaanse Rijk behoorde. Van 1916 tot 1948 viel het gebied onder verantwoordelijkheid van de Verenigde Naties en bestuurde Engeland in opdracht van de VN het gebied. En vanaf 1948 is er de staat Israël en daarnaast de Palestijnse gebieden.

Het Ottomaanse rijk

Van 1517 tot 1917 hoorde de hele streek van en vanaf Turkije zowel ten westen als ten oosten van de Jordaan tot aan Egypte toe tot aan het kalifaat Turkije. Het werd het Ottomaanse Rijk genoemd.

Als provincies in het gebied rond Israël zijn te onderscheiden Libanon, Beiroet en Jeruzalem aan de West kant van de Jordaan en Damascus aan de oostkant van de Jordaan. De huidige landen zijn in deze grenzen nog nauwelijks te onderscheiden.

Het land was dun bevolkt. Vanaf 1850 tot 1900 woonden er zo’n 400.000 mensen in het hele gebied ten Westen van de Jordaan. de bevolking bestond uit Arabieren, Armeniërs, Bedoeïenen, Samaritanen en Joden. De Joden woonden vooral in Tiberias, Safat en Jaffa.

Omdat grote delen van het land dor en droog waren en op andere plaatsen juist moerassig, was er weinig landbouw en qua veeteelt was er vooral kleinvee zoals schapen en geiten. Er was ook weinig andere economische bedrijvigheid.

In de Eerste Wereldoorlog verloor het Ottomaanse Rijk net als Duitsland van Frankrijk, Engeland en Rusland. Het hele gebied ten Zuiden van Turkije verloor men.

Mandaatgebied

Engeland en Frankrijk zochten samen met de Volkerenbond, de voorloper van onze huidige Verenigde Naties, een oplossing. Voor de gebieden Palestina en Irak kreeg Engeland de opdracht en het mandaat om die landen tot zelfstandigheid te leiden. Frankrijk kreeg die opdracht voor Syrië en Libanon.

In 1923 werd het mandaat gebied Palestina verder nog bestuurlijk gesplitst. De naam Palestina werd vanaf dat moment gebruikt voor het gebied ten westen van de rivier de Jordaan, terwijl het gebied oostelijk van de Jordaan de naam Transjordanië, over de Jordaan, kreeg.

Irak werd in 1932 zelfstandig, Libanon in 1943 en Syrië in 1946. Ook Transjordanië werd in 1946 zelfstandig en ging Jordanië heten. Toen was er alleen nog het mandaatgebied Palestina waarvoor een oplossing gevonden moest worden. Het lastige met Palestina was dat de bevolkingssamenstelling snel aan het veranderen was.

De ontwikkeling van de bevolking

Lange tijd ondergingen de Joodse mensen in de landen waar ze leefden de grootste ellende. Ze hoopten ooit wel terug te kunnen keren naar Jeruzalem, maar ze deden dat niet.

Maar vanaf 1880 komt er een beperkte immigratie op gang van religieuze Joodse mensen. De immigraties bleken de economie te gaan stimuleren, en daardoor trok het ook mensen van andere volken aan om in dit gebied te gaan wonen.

Rond het jaar 1900 ontstond onder de Joodse mensen een zionistische beweging. Die beweging had een eigen staat voor ogen rond de berg Sion als centrale punt. In die tijd een onmogelijk ideaal. Immers Jeruzalem en de hele landstreek daar omheen hoorde tot het machtige Ottomaanse rijk.

De idealen van de zionistische beweging werd voor een deel van de Joodse bevolking wel een motief om naar het land Israël te emigreren. Dit waren over het algemeen geen orthodoxe joden, maar Joodse mensen gedreven door de nieuwe idealen van die tijd.

Het was in deze tijd dat collectieve landbouwnederzetting in wat men beschouwde als het land Israël werden opgericht, de kibboetsim. Het waren nederzettingen met communistische en socialistische idealen. Men deed alles gemeenschappelijk en het bezit was ook gemeenschappelijk. Overigens bleef hun Joodse achtergrond meespelen: koosjer eten, de sabbath houden, de feesten vieren en de huwelijken sluiten op de Joodse manier.

In de voorafschaduwing van en tijdens de Tweede Wereldoorlog kwamen Joodse mensen het land binnen als vluchteling. Na de Tweede Wereld Oorlog kwamen de overlevenden van de oorlog om een nieuwe toekomst te vinden.

Rond 1948 wonen er ongeveer net zoveel Joodse mensen als Arabieren, zie het staatje hieronder.

Na 1948 komt er een hele golf Joodse vluchtelingen het land binnen. Moslimlanden willen het vertrek van de Joodse mensen als reactie op de vorming van een Joodse staat. Dikwijls moesten deze Joodse mensen vertrekken met achterlating van alles wat men bezat.

In de negentiger jaren komt een stroom immigranten vanuit Oost-Europa en Rusland op gang. Mogelijk door de val van de Berlijnse muur, het uiteenvallen van het Sovjet rijk en anti Joodse sentimenten.

De situatie van de bevolking van Israël ziet er nu, januari 2020, als volgt uit.

* voor het overgrote deel immigranten uit voormalige Sovjet-Unie, niet geregistreerd als joods.
** incl. Palestijnen met ‘verblijfsvergunning’ in Oost-Jeruzalem

De samenstelling van de bevolking is een punt van zorg voor de Israëlische regering. Israël is een democratie en als de meerderheid een dictatuur wil dan is dat met één stemming te realiseren. Zo is dat ook in de Gaza strook in 2005, op de Westoever in 2006 en in Egypte in 2011 en 2014.

Het ontstaan van de staat Israël

De staat Israël is geboren vanuit de internationale gemeenschap. Groot Brittannië bracht het voorstel om het gebied Palestina te verdelen in een Joodse en Arabische staat met Jeruzalem onder internationaal bestuur. Er werd bij deze verdeling rekening gehouden met waar de Joodse en Arabische mensen voornamelijk woonden. Het zag er zo uit,

De stemming werd gehouden op 29 november 1947, dit was de uitslag van de stemming.

De Joodse leiders gingen met het voorstel akkoord. De Arabische leiders gingen niet akkoord en ook de leiders van de landen rond Israël niet. Tot 14 mei 1948 zou Engeland nog aanwezig zijn om de orde te handhaven. Maar aan beide kanten werd al de strijd geopend terwijl de Engelse militairen er nog waren.

Op 14 mei 1948, de eerste dag dat het besluit van de Verenigde Naties moest ingaan, riep Israël de zelfstandigheid uit. Het was op de Israëlische kalender, die verschilt van onze kalender, de 5^de ijar. Een datum, die ieder jaar van de Israëlische kalender wordt herdacht als Jom Haätsmaoet, dag van de onafhankelijkheid.

De dag ervoor op 4^de ijar – is het Jom Hazikaron, dag van de herdenking, de dag waarop de Israëlische slachtoffers van alle Israëlische oorlogen wordt herdacht. Ook de slachtoffers die zijn omgekomen door terroristische acties worden herdacht.

Toen die dag de 14^de mei 1948 begon, liet de laatste Britse commandant in Jeruzalem hun vlag, de Union Jack zakken en vertrok hij met de zijnen naar Cyprus. Om 16.00 uur diezelfde dag stond Ben-Goerion op om de menigte toe te spreken die zich in het Tel Aviv Art Museum had verzameld.

Hij las voor uit de Onafhankelijkheidsverklaring van Israël en verkondigde: “Het land Israël was de geboorteplaats van het Joodse volk. Hier werd hun spirituele, religieuze en nationale identiteit gevormd. Hier bereikten ze onafhankelijkheid en creëerden ze een cultuur van nationale en universele betekenis. Hier schreven ze en gaven ze de Bijbel aan de wereld. Verbannen uit het land Israël, bleef het Joodse volk er trouw aan in alle landen van hun verstrooiing, zonder ophouden te bidden en te hopen op hun terugkeer en het herstel van hun nationale vrijheid.”

Later die dag kwam de VN opnieuw bijeen in New York om op het laatste moment Arabische voorstellen te overwegen die bedoeld waren om de naderende Joodse staat af te wenden. Midden in het debat werd de Amerikaanse delegatie verrast door gefluister dat president Truman zojuist om 18.11 uur de nieuwe staat Israël de facto had erkend. Even later ging de Amerikaanse afgevaardigde naar het podium om de Amerikaanse erkenning officieel te bevestigen. Een verder vervolg van de VN bijeenkomst had geen nut meer en werd afgebroken.

Oorlogen

In mei 1948 vielen legers van Syrië, Irak, Jordanië en Egypte het land binnen. Het lukte hen echter niet om het land in te nemen. Integendeel Israël veroverde meer land dat in het plan stond. Zo ook het westelijk deel van Jeruzalem. Terwijl Jordanië het Oostelijk deel van Jeruzalem veroverde en ook het gebied wat we nu de Westbank noemen. Begin 1949 werd er een staakt het vuren overeengekomen. Van een aparte Arabische staat kwam door de veroveringen van Jordanië niets terecht.

Na de oorlog in 1948 waren er nog oorlogen in 1956, 1967 en in 1973. De zesdaagse oorlog in 1967 eindigde in grote winst van gebied voor Israël. De Golan hoogte, het hele gebied tot aan de Jordaan incl. Oost Jeruzalem en naar het Zuiden de gehele Sinaï en de Gaza strook werd veroverd door Israël.

De Yom Kippur oorlog van 1973 was een voor Israël lastige oorlog. Ze werden verrast en het begon op de grootste feestdag van het jaar. De eerste dagen van de oorlog liepen ze achter de feiten aan. Uiteindelijk werd het hele gebied behouden dat eerder was veroverd.

Een andere kijk op grenzen wereldwijd

Na de Tweede Wereld oorlog maar eigen ook al eerder ontstond er wereldwijd een andere kijk op grenzen. Wat Rusland nu doet, zomaar een land binnen vallen en gebieden annexeren deden van oudsher alle volken. Frankrijk, Engeland en Duitsland, maar ook Nederland veroverden gebieden en daar waren ze trots op.

Nu is een breed gedragen wereldwijde overtuiging dat we dat niet meer willen. Ook al zijn eerder gebieden overgegaan naar een ander land, dan willen we toch niet meer dat die gebieden van land veranderen.

Met die ontwikkeling heeft ook Israël te maken. Wat ze veroveren wordt geacht dat ze dat land teruggeven. Alleen, Israël veroverde pas nadat het land was aangevallen. En waarom voorkwam de internationale gemeenschap niet dat Israël werd aangevallen? En verspeel je niet als agressor je recht op geëerbiedigde grenzen als je een ander land aanvalt? Mij lijkt van wel.

Waarom maakt de Verenigde Naties zich zo druk over Israël?

Veel resoluties van de Verenigde Naties, zelfs de meest gaan over de staat Israël. Wat zijn daarvan de oorzaken?

Ten eerste is Israël een land dat in het leven is geroepen door de Verenigde Naties. Minder nadrukkelijk geldt dat ook voor Syrië, Irak, Libanon en Jordanië.

De tweede reden is dat in die Verenigde Naties een groot blok moslim landen deelnemen. Voor hen is de staat Israël een geloofsprobleem. Nooit mag een moslimland uit de wereldwijde moslimgemeenschap worden onttrokken. Dat is een geloofsartikel. Vandaar hun aversie tegen Israël.

Aan de andere kant is er ook weinig steun van Westerse en andere landen. Deels vanwege antisemitische sentimenten in die landen en deels ook vanwege aversie tegen de USA, die Israël steunt.

Vredesbesprekingen

In 1978 heeft Israël in ruil voor vrede de Sinaï teruggegeven aan Egypte. Op 17 september 1978 werd het akkoord getekend door president Anwar Sadat van Egypte en premier Menachem Begin van Israël. De akkoorden zijn genoemd naar de plaats waar ze gesloten zijn: Camp David, het buitenverblijf van de Amerikaanse presidenten. Het was toen het verblijf van president Jimmy Carter.

Jaren later in 1995 werden onder leiding van de Amerikaanse president Bill Clinton akkoorden gesloten tussen Israël en de Palestijnse organisatie. Deze akkoorden heetten de Oslo akkoorden. Een van de meest ingrijpende onderdelen ging over de indeling van het grondgebied van de Westoever met per enclave de afspraak, dat die bestuurlijk onderdeel zou zijn van zone A, B of C:

Zone A (rood) – Zelfbestuur Palestijnse Autoriteit: Ramallah, Jericho, Bethlehem, Hebron, Jenin, Tulkram en Qalqilya (3% van het gebied)
Zone B (grijs) – Palestijnse Autoriteit maar onder Israëlisch militair bewind (27% van het gebied).
Zone C (groen) – Onder bestuur van de regering van Israël (70% van de Westoever; is met name buitengebied).

Zone A zou naar een percentage van 15% gaan als de Palestijnse Autoriteit het geweld zou aanpakken. Dat is tot op heden niet gerealiseerd. Daardoor zijn ook vervolgafspraken niet gemaakt.

De situatie op dit moment is nu zo dat van een Arabische staat, die de Verenigde Naties beoogden, tot nu toe weinig is terecht gekomen. De Palestijnse organisatie wil dit ook niet, die willen geen twee staten oplossing, maar een één staat oplossing, namelijk één Palestijnse staat met Jeruzalem als hoofdstad.

Dan is er nog de Gazastrook. De Gazastrook werd in 2005 overgedragen aan een Palestijns zelfbestuur. In 2006 werden er verkiezingen gehouden en in 2007 heeft Hamas de macht gegrepen. Regelmatig worden er vanuit Gaza raketten afgevuurd op Israël totdat Israël aanvallen uitvoert op doelen in de Gaza strook. In de media in Nederland wordt dit dikwijls als volgt bericht. Israël voert bombardementen uit op Gaza en verder in de tekst is te lezen dat moordzuchtige raketten al dagenlang op Israël werden afgevuurd.

Het is vanaf 1967 niet gelukt om tussen Israël en Syrië vrede te bewerkstellingen waarbij Israël de Golan hoogvlakte zou kunnen teruggegeven. De laatste jaren wordt de Golan hoogvlakte steeds meer door Israël in ontwikkeling gebracht. Is dat na meer dan vijftig jaar wachten op vrede ook niet een beetje logisch?

Een nieuwe ontwikkeling is het afsluiten van de Abraham akkoorden. Het idee is dat Arabische landen en Israël in normale verhoudingen gaan leven. In 2020 zijn in de tijd van president Trump tussen Israël en de Verenigde Arabische Emeritaten en Bahrein akkoorden gesloten. Ook met Soedan en Marokko werden akkoorden gesloten.

Recht en onrecht

Het proberen te beïnvloeden van het imago in de wereld gebeurt op allerlei plaatsen en op allerlei onderwerpen. Het is een strijd om meningen en ideeën, met het idee de andere partij zwart te maken en te verzwakken .

Daarom is dit onderwerp over Israël en de Palestijnse gebieden een onderwerp waarover lastig is te schrijven. Het is lastig omdat de twee grootste partijen, de Joden en de Palestijnen met elkaar in hevige onderlinge twist zijn en ze proberen ook de rest van de wereldbevolking ieder aan hun kant te krijgen.

Hieronder enkele onderwerpen waarover de strijd zich afspeelt.

Verenigde Naties

De Verenigde Naties heeft Israël in het leven geroepen. Daarvoor was in de stemming een meerderheid van de landen nodig.

Inmiddels, sinds 1948, is het aantal moslimlanden dat lid is van de Verenigde Naties behoorlijk toegenomen. De moslimlanden in de wereld staan sowieso aan de kant van de Palestijnen omdat zij bijna geheel moslim zijn. Voor hen is het bestaan van Israël moeilijk te verteren. Een gebied dat onder moslim vlag was, moet dat ook blijven is een belangrijke leerstelling.

De westerse landen steunen Israël wel enigszins omdat het een democratie is en omdat er een cultuur en een economie is daar, die wel op die van het Westen lijkt. Maar afgaande op het aantal resoluties van Verenigde Naties over Israël is de steun van de Westerse landen maar matig. Daar zal ook wel meespelen dat in Westerse landen nog steeds antisemitische sentimenten spelen.

Vluchtelingen

In de oorlog van 1948 hebben een groot aantal Arabieren hun huizen verlaten en zijn op de vlucht gegaan. Deels omdat hun eigen legerleiders hen daartoe opriepen en deels door dwang van Joodse legerleiders. Dit was en is nog voor hen heel pijnlijk. Acht jaar lang bestond er de mogelijkheid voor deze mensen om alsnog een Israëlisch paspoort te krijgen. Van dat aanbod hebben nauwelijks Arabieren gebruik gemaakt, ze vertrouwden op hun leiders, die beloofden om het land te veroveren.

Er zijn dus heel wat families, die niet konden of niet wilden terugkeren. Hun huizen en landen zijn voor een deel in Joodse handen gekomen. De Arabische mensen noemen dit de Nakba, de catastrofe. In 1967 gebeurde dit wederom op de Golan hoogvlakte.

De vluchtelingen gingen wonen in vluchtelingenkampen. Inmiddels wonen mensen weer in gewone huizen, maar de internationale gemeenschap spreekt nog steeds, meer dan 70 jaar later, van vluchtelingen. De mensen verwachten dat hen ooit recht wordt gedaan.

Dat men van deze mensen nog steeds over vluchtelingen spreekt is vooral om Israël daarmee te bestoken.

Nederzettingen en kolonisten

De nederzettingen, die na 1967 op terreinen zijn gebouwd buiten de grenzen van 1949, worden internationaal beschouwd als illegaal. De mensen, die daar gaan wonen worden internationaal kolonisten genoemd. Deze aanduiding probeert te verwijzen naar het koloniale tijdperk.

In de pers en bij de VN heten het nederzettingen. Maar het zijn voor een belangrijk deel gewoon nieuwe woonwijken. Heel praktisch omdat er woonruimte nodig is voor immigranten. De nieuwe dorpen of inmiddels steden, die net over de grens liggen bieden goedkope woonruimte. De snel groeiende religieuze chassidische groep is ook een groep, die gewoon woonruimte zoekt.

Er zijn er ook groepen, die er gaan wonen met het oogmerk om de stempel van Israël te zetten in een gebied dat voor 1967 tot Jordanië behoorde. Alleen deze mensen zou je kolonisten kunnen noemen.

Er zijn trouwens nederzettingen in drie soorten gebieden. Op de Westoever, daar horen we het meest over, op de Golan hoogvlakte en aan de Oostkant van Jeruzalem.

Meest vreemd is wel dat op de Golan hoogvlakte, die sinds 1967 in handen is van Israël, nog steeds niets zou mogen worden gebouwd. De Golan hoogvlakte is in 1967 verlaten door de oorspronkelijke inwoners en Syrië wil met Israël geen vrede sluiten. Zou meer dan vijftig jaar na dato nog steeds het land ongebruikt moeten laten blijven?

In Nederland komen ook mensen uit andere landen wonen, moslims bijvoorbeeld. Als we de mensen, die in Palestijnse gebieden gaan wonen kolonisten noemen, zouden wij dan ook niet de moslims, die in Nederland komen worden kolonisten kunnen noemen? Dat zou wel eerlijk zijn. Of anders stop met dat woord kolonisten, voor hen die dat niet zijn.

‘Betwiste gebieden’

Internationaal worden gebieden van Israël of rond Israël afhankelijk van hoe je er tegen aan kijkt ‘bezette gebieden’ genoemd. In het Engels ‘occupied areas’.

Tot voor kort was op Google Maps ook aangeduid op de kaart als ‘occupied area’, maar nu (2021) zie je nog alleen stippellijntjes op de grenzen van de zogenaamde bezette gebieden als je de kaart van Israël opzoekt.

Sinds de Tweede Wereldoorlog wil het Westen dat bestaande grenzen blijvend worden gerespecteerd. Dat zal de achtergrond zijn van de benaming ‘bezette gebieden’. Alleen, behandelen we Israël niet extra streng? De gebieden zijn bezet omdat Israël is aangevallen en zich ging verdedigen. En ook, wat doe je als het vredesproces op niets uitloopt, blijf je dan die term ‘bezette gebieden’ hanteren?

De term ‘occupied area’ is trouwens een redelijke unieke aanduiding in de wereld. Google Maps laat bij de Krim, in 2014 bezet door Rusland, gewoon de nieuwe situatie zien. En dat is het.

Is het uniek dat er bezette gebieden op de wereld zijn? Zeker niet. Alleen al in Europa zijn vele gebieden, die je bezette gebieden kunt noemen. Een voorbeeld is Zuid Tirol dat na de Eerste Wereldoorlog tot Italië ging behoren. De bevolking spreekt nog steeds Duits en ze voelen zich een buitenbeentje in Italië. Een ander voorbeeld is Catalonië. Of wat te denken van Noord Ierland.

Ook in Nederland zou je kunnen spreken over bezette gebieden. Overijssel streed aan de kant van de Spanjaarden in de tachtigjarige oorlog. Zij wilde de dominantie van Holland en Zeeland niet en wilde zich niet afscheiden. Om maar één provincie te noemen.

Brabant en Zeeuws Vlaanderen werden bezet in de Tachtigjarige oorlog. Limburg ingelijfd in 1839 na de oorlog met België. Deze gebieden waren een soort van wingewesten. Ze hoorden bij Holland maar werden niet volwaardig opgenomen. De gevoeligheden liggen er nog steeds.

Zo zijn er wereldwijd overal pijnlijke plekken. De praktische weg ligt er in om die gebieden in de nieuwe situatie vooral mee laten beslissen en mee laten delen in de rijkdommen van het land en oog te hebben voor de pijn. Limburg werd in 1867 een zelfstandige provincie. Noord Brabant werd dat al in 1796. Sinds 1814 hoort Zeeuws Vlaanderen bij de provincie Zeeland.

Plaatsen

Er zijn in Israël een groot aantal plaatsen met een geestelijke waarde. Daar kun je je voordeel meedoen voor geestelijke groei. Hier als eerste iets over Jeruzalem.

Jeruzalem

De stadsmuren van Jeruzalem waren grondig verwoest. Interessant om te weten is dat de huidige stadsmuren zijn herbouwd tussen 1537 en 1541 tijdens de regering van sultan Süleyman.

De muren liggen noordelijker en westelijker en minder zuidelijk dan de oorspronkelijke stad, maar de berg Sion ligt nog steeds binnen de muren. Verborgen wat op het kaartje hieronder de “Tempel Mount” heet.

In 1917 tijdens de eerste Wereldoorlog veroverden Britse troepen Jeruzalem op de Turken. Vanaf 1922 werd dit voor de Britten onderdeel van het mandaat gebied. Een afspraak van de Volkerenbond met Groot Brittannië.

In de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, de opvolger van de Volkerenbond, werd in november 1947 resolutie 181 aangenomen. Het mandaatgebied Palestina zou in twee afzonderlijke staten worden opgedeeld.

De resolutie erkende de speciale positie van Jeruzalem en de stad moest een speciaal bewind komen, dat door de VN bestuurd zou worden.

Zowel Israël als de Arabieren konden zich in die oplossing voor Jeruzalem niet vinden. In de oorlog van 1948 veroverden Israël het westelijk deel van Jeruzalem en dat werd de hoofdstad van Israël. Het Oostelijk deel werd door Jordanië veroverd. Jordanië vernielde in die tijd in de stad 57 synagoge ‘s.

In de oorlog van 1967 veroverde Israël ook het Oostelijk deel van Jeruzalem en trouwens het hele gebied tot aan de Jordaan toe. Israël richtte de Klaagmuur in als een plek om te bidden, daar werden huizen voor afgebroken en ook een moskee.  De tempelberg met de Rotskoepel en de Al Aksa moskee bleef ongeschonden en het bestuur over dit deel werd  aan de islamitische Waqf gegeven.

Sinds 1967 groeit de stad. Er komen steeds meer wijken en bijbehorende ontsluitingswegen bij. Het aantal inwoners was in 2016 reeds 874.000 en is sindsdien snel verder gegroeid.

Noordelijk van Jeruzalem staat de afscheidingsmuur met de Palestijnse gebieden. Die muur heeft internationaal veel protest opgeleverd. Bij een bezoek in april 2019 ontdekten we dat stukken van deze muur zijn verdwenen, ook controles vanuit de Palestijnse gebieden naar de stad waren gemakkelijker of waren zelfs geheel verdwenen. Een mooie ontwikkeling.

Overwegingen

Het is voor moslims vanuit hun religie niet toegestaan om voor de islam verworven gebied af te staan aan een overheid die niet moslim is. Voor mensen in het vrije Westen is dit een ondemocratische ideologie.

Zolang moslims hun geloof serieus nemen is vrede met Israël onmogelijk. Voor hen is hooguit een wapenstilstand mogelijk. En dan om krachten op te doen om alsnog het gebied voor de islam te veroveren. Zij zullen niet akkoord gaan met een twee statenoplossing. Zij willen één staat namelijk een moslim staat met wel een mogelijkheid dat andere mensen daarin leven. Maar dan wel in een ondergeschikte status.

Westerse landen begrijpen dit niet. Zij denken in welzijn voor mensen. In economie. In mooie christelijke normen en waarden.

Het conflict wordt met geweld uitgevochten en ook met propaganda en hoe noem je dingen. Het geweld heeft nog niet tot succes geleid maar de propaganda en de taal is wel succesvol.

Wat het is.	Internationaal taalgebruik
Arabische mensen, die in 1948 moesten vluchten.	Vluchtelingen. Ook de 2de en 3de generatie heten vluchtelingen Geen aparte naam voor Joodse mensen die uit Arabische landen moesten vluchten
Steden en dorpen waar Palestijnen na hun vlucht zijn gaan wonen	Vluchtelingen kampen. Geen aparte naam voor plaatsen waar Joodse vluchtelingen gingen wonen.
Land dat Israël na beginnen van een oorlog heeft veroverd.	Bezette gebieden. Geen naam voor het land dat Israël heeft teruggegeven. Internationaal uniek.
Israëliërs, die in de zgn. bezette gebieden gaan wonen.	Kolonisten Geen aparte naam voor moslims die in niet moslimlanden gaan wonen.
Als er geweld wordt gebruikt	De Palestijnen voeren strijd. Wat Israël doet heet vergeldingsacties

Waarom valt Israël ziekenhuizen aan? Omdat Hamas zich daar verschanst. Waarom doet Hamas dat? Omdat de Westerse wereld dan boos op Israël wordt. Conclusie: de Westerse wereld is er de oorzaak van dat Hamas een plaag is voor ziekenhuizen.

In het gebied van Israël en de Palestijnse gebieden is er uitermate veel onrecht geweest. Door jaloersheid, afgunst en door haat is er diefstal, agressie, moord, onderdrukking, enzovoorts geweest. En dat terwijl Joden en Arabieren en al die andere groepen het goed met elkaar hadden kunnen hebben.

De internationale gemeenschap heeft veel tijd, energie en financiële middelen er in gestoken. Soms deden ze het goed, maar soms veroorzaken ze ook onrecht of houden onrecht in stand.

Lessen

Ogenschijnlijk is er strijd tussen Palestijnen en Israël, maar het is vooral een strijd tussen het licht en de duisternis. Zorg dat je aan de kant van het licht staat. Dat hoeft niet te betekenen dat je in alles voor Israël en tegen de Palestijnen bent, Zeker niet. Maar oneerlijk is oneerlijk. En geweld hoort bij het kwaad.

Als er een kans is om verbinding tussen Jood en Arabier en Christenen te maken is, doe dat dan ook. Want het is de wil van God dat ze gaan samenkomen en samen gaan doen en gaan leven zoals God dat wil.

Laat je stem en je daden spreken als het gaat om Israël. Heb in de eerste plaats en niet alleen de Joodse mensen lief, Als er antisemitisme is benoem het en strijd er tegen.