De Hebreeuwse taal en het Hebreeuwse schrift is heel anders dan de Nederlandse taal en het Nederlandse schrift.

Met de Hebreeuwse taal kun je snel veel zeggen. En als je een stuk tekst in het Hebreeuws voor je ziet en dan dezelfde tekst in het Nederlands dan is de Nederlandse tekst wel 60% langer.

Hoewel zo’n Hebreeuwse tekst beknopt is, kan het ook nog meer inhoud bevatten. De teksten in de Bijbel geven letterlijk aan wat men wilde zeggen, maar dikwijls zijn daar nog allerlei andere inhouden te ontdekken.

Het Hebreeuws houdt van concreet, houdt van werkwoorden en houdt niet zo van abstracte begrippen. Nederlandse tekst is eerder vaag en beschouwend. Wat minder uitnodigt tot actie. Dat kan leiden tot mooi denken en praten maar niet tot mooi doen.

Die veelheid aan mogelijke indirecte betekenissen, die in een stuk tekst in het Hebreeuws kunnen zitten, zorgt wel voor bescheidenheid bij uitleggers. Er zijn westerse sprekers en predikers, die denken dat ze precies weten wat God heeft bedoeld. Blijkbaar hebben ze alleen een vertaalde tekst bestudeerd, die mogelijk alleen enkelvoudig is op te vatten.

Wat een leuke vraag is, is, of ze in de hemel ook Hebreeuws spreken. Natuurlijk er staat in de Bijbel dat de Geest alle talen spreekt, maar het Hebreeuws zou wel het meest geschikt zijn omdat je er complexe zaken mee kan communiceren. En dat sluit het meest aan bij het complexe leven in de hemel en de complexe schepping waarin we leven.

De apostel Paulus, voorheen Saul, werd in Damascus door die stem uit de hemel ook in het Hebreeuws aangesproken, terwijl zijn moedertaal vooral Grieks was.
Handelingen 26:14. We vielen allen op de grond en ik hoorde een stem in het Hebreeuws tegen me zeggen: “Saul, Saul, waarom vervolg je Mij? Je schaadt alleen jezelf, als een onwillige os die tegen de ossenprik trapt.”