De Hebreeuwse taal en het Hebreeuwse schrift is heel anders dan de Nederlandse taal en het Nederlandse schrift.

Met de Hebreeuwse taal kun je snel veel zeggen. En als je een stuk tekst in het Hebreeuws voor je ziet en daarnaast dezelfde tekst in het Nederlands dan kan de Nederlandse tekst wel 60% langer zijn.

De Hebreeuwse tekst heeft minder letters, maar kan daarbij ook nog meer inhoud bevatten. De teksten in de Bijbel geven aan wat men wilde zeggen, maar bevatten dikwijls ook nog diepere betekenissen.

De Hebreeuwse taal is ook anders gericht. Het houdt van concreet, van werkwoorden. Nederlandse tekst is eerder vaag, abstract en beschouwend. Onze taal nodigt minder uit tot actie. Een Nederlandse tekst kan leiden tot mooi denken en mooi praten maar een Hebreeuwse tekst leidt eerder tot mooi doen.

Die veelheid aan mogelijke indirecte betekenissen, die in een stuk tekst in het Hebreeuws kunnen zitten, zou wel moeten zorgen voor bescheidenheid bij uitleggers. Er zijn westerse sprekers en predikers, die denken dat ze precies weten wat God heeft bedoeld. Blijkbaar hebben die sprekers alleen vertaalde tekst bestudeerd, die alleen enkelvoudig is op te vatten.

Wat een leuke vraag is, is, of ze in de hemel ook Hebreeuws spreken. Natuurlijk er staat in de Bijbel dat de Geest alle talen spreekt, maar het Hebreeuws zou wel het meest geschikt zijn, omdat je er complexe zaken mee kan communiceren. En daarmee zou het wel het best aansluiten bij het complexe leven in de hemel en de complexe schepping waarin we leven.

De apostel Paulus, voorheen Saul, werd in Damascus door een stem uit de hemel in het Hebreeuws aangesproken, terwijl zijn moedertaal vooral Grieks was.
Handelingen 26:14. We vielen allen op de grond en ik hoorde een stem in het Hebreeuws tegen me zeggen: “Saul, Saul, waarom vervolg je Mij? Je schaadt alleen jezelf, als een onwillige os die tegen de ossenprik trapt.”

Het Hebreeuws heeft nog meer interessant kanten, als je er meer van wil weten, klik dan op deze link.