Er is wereldwijd veel overeenkomst hoe men over geestelijke wezens denkt.

Er zijn allerlei godsdiensten in onze wereld met daarbinnen nog allerlei varianten of ondersoorten. Zo kun je christelijk zijn en daarbinnen katholiek, orthodox, protestant, evangelisch of nog een andere variant. Maar je kunt ook moslim en daarbinnen tot de sjiieten of soennieten behoren of tot nog een andere stroming. Er zijn nog diverse andere godsdiensten.

Er is dus een enorme verscheidenheid aan godsdiensten maar als je kijkt naar de geestelijke wezens die men onderscheid in die godsdiensten, dan zijn er juist veel overeenkomsten.

Zo zijn er zowel joden, als christenen, als moslims die proberen die ene God te dienen, die de Schepper is en boven alles staat. Ook in plaatselijke godsdiensten van de volken komt dat verlangen voor. Er wellicht ook nog, daar ben ik niet van op de hoogte, bij andere wereldgodsdiensten.

Als het gaat om één hoogste god, dan zijn er ook wel weer verschillen. Zo weten Joden en christenen dat de God van Israël niet alleen heerst. Naast God de Vader is er ook de Geest van God en ook nog de zoon van God voor de christenen en de Messias voor de Joden.

Godsdienstwetenschappers spreken van monotheïstisch godsdiensten, maar dat is eigenlijk alleen het geval bij de moslims. Allah is een alleenheerser. Het beeld van God de schepper bij Joden en christenen is die van een gedeeld leiderschap.

Wat bij de godsdiensten ook gemeenschappelijk is, is dat men geestelijke wezens onderscheid die het goede met de mens voorhebben en die het slechte met een mens voor hebben. Natuurlijk heten die geestelijke wezens per godsdienst anders maar er zijn geestelijke wezens met dezelfde karakters.

In dat grote Romeinse rijk destijds had je Griekse namen en Romeinse namen voor de goden. Zo werd godin Artemis bij de Grieken, bij de Romeinen Diana genoemd.

En in de godsdiensten nog sprake van een tweede belangrijk kenmerk namelijk dat er bij de geestelijke wezens een hiërarchie is. Je hebt grote en belangrijke geestelijke wezens maar je hebt ook minder belangrijke, en zelfs onbeduidende geestelijke wezens.

Die hiërarchie heb je bij de wezens, die het goede met de mensen voorhebben zoals cherubs, serafs en engelen. Die hiërarchie heb je ook ook bij de wezens die het slechte met de mensen voorhebben.

Tot zover wat de Bijbel aan informatie geeft.

Er dat houdbaar dat er geen geestelijke werkelijkheid is?

De speciale tak van wetenschap, die de godsdiensten beschrijven en analyseren, beschrijven de godsdiensten zoals mensen hun godsdienst zien en beleven. Dat is voor hen belangrijk. Niet of wat de mensen over hun godsdienst beweren met de werkelijkheid klopt.

Wie weet gaan godsdienstwetenschappers er persoonlijk ook vanuit dat wat mensen zeggen over hun godsdiensten puur iets menselijks is. Mensen kunnen denken dat er engelen of demonen zijn maar ze bestaan natuurlijk niet echt. Zo komen alleen in de verbeelding van de mens voor. Atheïsten zeggen dat ook te denken. Er is geen geestelijke werkelijkheid.

Je kunt inderdaad denken dat er geen geestelijke werkelijkheid is. Maar zodra je met iets uit die wereld hebt kennis gemaakt, kun je dat moeilijk meer volhouden. Je kunt beweren dat vliegtuigen niet bestaan, maar als er een vliegtuig over je hoofd scheert is het moeilijk vol te houden dat ze niet bestaan.

Dan heb je godsdiensten, die alleen maar een bepaalde filosofie pretenderen te zijn. Die beweren alleen gericht te zijn op de mens en een geestelijke wereld verder buiten beschouwing te laten. Dat het alleen maar een filosofie zou zijn, is wellicht ooit de bedoeling geweest, maar door meditatie en geestelijke oefeningen is ook hier de invloed van de geestelijke wereld te merken. Dikwijls hanteert men dan een verhullend woord voor de geestelijke wezens zoals de uitdrukking ‘kosmische krachten’.

De Griekse en Romeinse godenwereld vinden mensen interessant als een literaire bron of als toeristische trekpleister.

De geestelijke wezens hebben invloed op ons mensen