Bij lofprijzing en aanbidding denk je wellicht gelijk aan zingen en muziek. Zingen en muziek zijn inderdaad mogelijkheden om te gebruiken bij lofprijzing en aanbidding, maar de Bijbel geeft nog allerlei andere vormen aan.

Ook wat je spreekt. Als je met eerbied over God spreekt en wat Hij doet is dat ook een vorm van aanbidding en lofprijzing. Of in je eigen stille tijd mediteren over een woord van God of stil zijn voor God. Ook spreken in nieuwe geestelijke talen ook wel spreken in tongen genoemd.

Bij aanbidding en lofprijzing kun je iets met je lichaam uitbeelden of kun je dansen. Ook kun je met vlaggen als vaandels zwaaien. Ook kun je knielen, op de grond liggen of de armen en handen in de lucht steken.

Wat hier is genoemd is allemaal terug te vinden in het boek van de Psalmen, zie de studie op deze site.

Hoe kom je tot lofprijzen en te aanbidden?
Je kunt je natuurlijk voornemen om te lofprijzen en te aanbidden en het dan ook gaan doen omdat je het wil doen.

Mooier is het als het vanuit een innerlijke beweging ontstaat. Als je onder de indruk bent van God, ga je vanzelf aanbidden. Als je verheugt ben in wat God voor je deed, ga je vanzelf lofprijzen.

Wat is lofprijzing?
Er zijn hier twee woorden samengevoegd namelijk loven en prijzen. Het zijn woorden die ongeveer hetzelfde betekenen. Je kunt God loven en je kunt God prijzen.

Om het goed te begrijpen helpt het wellicht als je bedenkt hoe je iemand in je omgeving looft en prijst. We noemen dat complimenteren. Je kunt op een management opleiding leren hoe je je medewerkers op een goede manier complimenteert. Het moet namelijk oprecht zijn, er moet geen bijbedoeling zijn. Het moet correct zijn. Het moet zo concreet mogelijk zijn en het mooist is als het iets is wat de persoon zelf ook belangrijk vindt.

Het gevolg voor mensen is dat het hen motiveert om het nog beter te gaan doen. Het maakt mensen sterker. En dat is in tegenstelling tot commentaar en kritiek leveren. Nog erger als de kritiek vaag is en niet correct of met een nare bijbedoeling.

Voor de lofprijzing aan God gelden dezelfde regels. Oprecht, zonder bijbedoeling. Correct, maakt het niet groter en kleiner dan het is. En dat het past in wat God belangrijk vindt en dat is dat je Hem waardeert en van Zijn genade geniet.

Hoe kom je aan de woorden voor lofprijzing?
Wat we dikwijls doen is oproepen tot lofprijzing. “Kom prijs de Heer” en “Alles wat adem love de Heer”. Dat is goed, maar nog beter is het als we bij de lofprijzing ook aangeven waar we dankbaar voor zijn.

Wat moet je dan zeggen of zingen? Ik heb gemerkt dat dat wel wennen is en leren is hoe je dat goed kunt doen.

Koning David geeft een mooie algemene richtlijn.
1 Kronieken 16:8-9. Loof de HEER, roep luid zijn naam, maak zijn daden bekend onder de volken, zing en speel voor hem, spreek vol lof over zijn wonderen,

De daden van God bekend maken. Spreek vol lof over zijn wonderen. Bijvoorbeeld: de Heer heeft me genezen van dit of dat. Hij heeft voor een mooie baan gezorgd. Hij bracht iemand op mijn pad, die me geweldig geholpen heeft. Ik kon iemand helpen met een oplossing voor een groot probleem. Ik heb mijn vrouw op een bijzondere manier gevonden door Gods leiding. Hij heeft mijn kind of kleinkind gered en gespaard.

Een getuigenis in de kerkdienst of een samenkomst kan de functie hebben van de daden van God bekendmaken. Althans dan moet natuurlijk wel Gods daden en wonderen uit dat getuigenis duidelijk blijken.

Ook op kerk, stad, provincie en land niveau doet God regelmatig grote daden en wonderen. Alleen het is voor mensen soms moeilijk te zien of te erkennen. Ik heb een hele rij punten waar ik God voor dank, maar ik durf ze hier niet eens te noemen. Nou ja, deze twee dan.

In onze stad bidden we als dertig jaar voor de kerk in de stad. Als ik dan opmerk dat in Gouda het kerkbezoek de afgelopen dertig jaar eerder is toegenomen dat afgenomen. Opvallend is dat je daar vaak een kritische reactie op krijg. Ja, maar orthodoxe gelovigen hebben meer kinderen dus dan is het logisch dat het kerkbezoek niet is afgenomen.

Op gegeven moment gingen we met de gebedsgroep van onze kerk bidden dat niet meer pasgeboren en jonge kinderen zouden overlijden. Dat gebeurde in die tijd regelmatig. Daarna stopte dat ook. Daar was ik God dankbaar voor. Maar u begrijpt. Voor velen is het moeilijk om te geloven dat zijn klein groepje bidders dit effect zou hebben. Het zal wel toevallig zo zijn. En bedenk, wat kun je zeggen tegen de ouders, die een kind hebben verloren. Zadel je hen en de omgeving niet op met een schuldgevoel? Ze zullen er toch ook wel voor hebben gebeden?

Als we alle verhoringen ’toevallig’ noemen of ‘geluk’ dan is dat veiliger voor velen dan God ervoor te loven en te prijzen.

Ik stel voor dat iedereen, die zich in deze reactie herkent eens voor de spiegel gaat staan. Wil ik nu echt geloven dat bidden niet helpt?

Of misschien denkt u wel dat bidden helpt, maar is er een ander probleem. Dan is het goed om te bidden: Heer help me om het probleem onder ogen te zien.

In ieder geval is het goed om onder ogen te zien. Zing ik alleen over loven en prijzen, soms met mooie psalmen, gezangen of andere liederen, maar noem ik niet wat God concreet voor mij heeft gedaan? Toen ik met dit onderwerp bezig was, was het voor mij ook een heftige wake-up call.

Wat is aanbidding?
Bij lofprijzing gaat het om wat God aan mooie daden heeft gedaan. Bij aanbidding gaat het er om dat wij aangeven dat Hij, een geweldige en aantrekkelijk God is voor ons, of voor mij persoonlijk.

Loven en prijzen kunnen we ook onze medemensen. Maar bij aanbidding is het goed om alleen God te aanbidden. Alle andere bestemming van aanbidding, goden, mensen of dingen is afgoderij. En afgoderij heeft nare consequenties.

Aanbidden begint met je onderwerpen aan God. Je klein maken voor Hem. Naar Hem opkijken. Proberen te zien wat zijn ogen uitstralen en wat zijn woorden zijn. En daarop reageren.

Als Jezus in gesprek is met een vrouw in Samaria stelt zij deze uitstekende vraag.
Johannes 4:19-24. Daarop zei de vrouw: ‘Nu begrijp ik, heer, dat u een profeet bent! Onze voorouders vereerden God op deze berg, en bij u zegt men dat in Jeruzalem de plek is waar God vereerd moet worden.’ ‘Geloof me,’ zei Jezus, ‘er komt een tijd dat jullie noch op deze berg, noch in Jeruzalem de Vader zullen aanbidden. Jullie weten niet wat je vereert, maar wij weten dat wel; de redding komt immers van de Joden. Maar er komt een tijd, en die tijd is nu gekomen, dat wie de Vader echt aanbidt, hem aanbidt in geest en in waarheid. De Vader zoekt mensen die hem zo aanbidden, want God is Geest, dus wie hem aanbidt, moet dat doen in geest en in waarheid.’

Het volk Israël ging naar Jeruzalem om daar God te aanbidden. De omgeving en elkaar ontmoeten daar hadden ze nodig om zich te richten op God. Maar door Jezus komt de Vader dichterbij. We kunnen Hem geestelijk, met onze geest aanbidden. ‘En in waarheid’ staat er bij. Je moet wel weten welke geestelijke macht je aanbid. En doe dat ook oprecht, eerlijk. Niet omdat het moet. Maar omdat je het wil. Dat lijkt mij ‘in waarheid’ te betekenen.

De Vader zoekt mensen, die hem zo aanbidden. Waarom? Vanwege de nabijheid. Zo komen we tot onze bestemming. Vanuit de aanbidding zal God ons inspireren en helpen met werkingen, bedieningen en gaven van de Geest om daarmee de wereld in te gaan.

Hoe kun je aanbidding doen?
Een goede voorbereiding is je te verdiepen in wie God is. Zie het onderwerp God de Vader, onderwerp 4 op deze site.

Breng jezelf in de situatie dat je onder de indruk bent van God. Dat is een al een heel apart onderwerp. Leren zien wat God doet en heeft gedaan. Een hele kunst op zich.

Richt je op God. Werp je in het echt of in ieder geval in gedachten voor Hem neer.

Zing een lied van aanbidding. Of doe iets wat vrij is in aanbidding: bewegen, dansen, woorden zoals de Geest je ingeeft.